Vond het "achtste wereldwonder", verloren meer dan honderd jaar geleden in Nieuw-Zeeland

Er was eens een plaats in Nieuw-Zeeland dat iedereen die het zag het achtste wereldwonder werd genoemd. Het heette de roze en witte terrassen en het vertegenwoordigde een schilderachtig landschap aan het meer van Rotomahana. In de jaren 1880 was er een sterke vulkaanuitbarsting die terrassen verborg. Lange tijd kon hun exacte locatie niet worden bepaald. Maar onlangs zei een liefhebber die de voormalige grootheid van het achtste wereldwonder wil herstellen, dat hij weet waar terrassen kunnen zijn. En hij hielp hem in dit dagboek van de geograaf van de late 19e eeuw.

Begraven schoonheid

Roze en witte terrassen in de Maori-taal worden Otukapuarangi ("Fountain of the Cloudy Sky") en Te Tarata ("Tattoo Rock") genoemd. De terrassen waren gelegen aan de oevers van Lake Rotomahana, in de buurt van Rotorua. Aan het einde van de 19e eeuw was het een echt toeristisch Mekka van Nieuw-Zeeland: reizigers van over de hele wereld kwamen naar deze pittoreske plaatsen, en ze waren niet eens bang voor de vele maanden reis die moest worden gemaakt op een zeilschip om hier te komen.

Foto: Roze en witte terrassen in 1880 / Bron: Algemeen fotografisch agentschap / Hulton-archief / Getty Images

Een dergelijke populariteit is niet verwonderlijk. De roze en witte terrassen werden gevormd door heet geothermisch water dat uit twee geisers bij het meer kwam en watervallen vielen langs de heuvel vanaf een hoogte van acht verdiepingen. De witte en roze lagen silica, die terrassen in dikke lagen vormden, gaven ze namen. Witte terrassen werden als meer pittoresk beschouwd en besloegen een oppervlakte van ongeveer drie hectare. Maar toeristen gaven de voorkeur aan de meer compacte roze terrassen om te zwemmen.

Maar deze paradijsidylle werd verstoord door een vulkaanuitbarsting die plaatsvond in juni 1886. Het veranderde het landschap rond het meer onherkenbaar en wist een natuurlijk wonder van het aardoppervlak. Een enorme wolk dunne vulkanische as bedekte het oppervlak van de terrassen met een deken van puin van meer dan 15 meter dik.

Het avontuur gaat verder

De exacte locatie van de onder de as begraven terrassen was tot voor kort onbekend. Er was echter een liefhebber die gelooft dat terrassen letterlijk uit de grond kunnen worden getrokken en aan mensen kunnen worden teruggegeven. Dit is Rex Bunn, een onderzoeker die dagdroomt op roze en witte terrassen.

Hij sloot zich aan bij het werk van een internationale onderzoeksgroep in 2011, toen wetenschappers suggereerden dat roze stenen op de bodem van het meer tot lang verloren terrassen behoren. Dit bracht Bann ertoe om in 2014 een project te starten om het meer af te voeren en de terrassen te herstellen, waarvan de kosten op $ 6 miljoen werden geschat. Wetenschappers weerhielden hem echter en merkten op dat het verlagen van het waterniveau in het meer tot nieuwe uitbarstingen van magma zou kunnen leiden.

Op de foto: Lake Rotomahana vandaag

Bann stuitte echter per ongeluk op het dagboek van geograaf Ferdinand von Hochstetter. Deze onderzoeker werd in 1859 door het Oostenrijks-Hongaarse rijk aangenomen om deel te nemen aan de expeditie om de Zuidzee te bestuderen. Toen ze in Nieuw-Zeeland aankwamen, vroeg de koloniale regering von Hochstetter om onderzoek te doen op het Noordereiland. Hij bracht vele maanden op het eiland door en documenteerde de exacte positie van de roze en witte terrassen.

Wetenschappers hebben 10 tekenen van deze plek aangegeven. De meeste van hen werden vernietigd door een vulkaan, maar sommige bleven over. Op basis hiervan kwam Bann tot de conclusie dat de terrassen niet aan de onderkant van het meer liggen, maar aan de kust, bedekt met slechts 15 meter vulkanische afzettingen. Hij onderhandelt al met de inheemse stammen die dit land bezitten om radar- en booronderzoeken van het gebied te doen en in de toekomst een deel van zijn vroegere pracht te herstellen.