Cranberry Oogsten in Richmond

Ik wilde een beetje kleuren in de stijl van National Geographic, dus 10 minuten rijden - en we zullen kort worden vervoerd naar New India. Nou, zoals in India - in het oosten van Richmond (een buitenwijk van Vancouver) aan de overkant van de rivier de Fraser. Hier rijpen de gewassen op de cranberryvelden, wat op zichzelf geen reden voor feest is (hoewel het in sommige steden een gelegenheid is, en zelfs wat), als het niet was voor het schouwspel van hoe het wordt geoogst - wanneer je in Vancouver de gemorste rode bessenzee ziet?

Correctie: de Rode Zee in Vancouver gebeurt om nog een reden - vanwege de bloei van bacteriën.

Cranberries (born cranberry) - een moerasplant, maar wordt in de landbouw geteeld op droge grond in laaglanden geïrrigeerd door kanalen. Bessen worden zo groot als een grote rozenbottel, en dan zijn er twee manieren om ze te verzamelen: droog - ga door en pluk alle struiken, en slim - laat de struiken naar de hel stromen.

Het feit is dat veenbessen een belangrijk kenmerk hebben: ze hebben een luchtholte binnenin, dus dit is een van de weinige bessen die op het wateroppervlak drijven.

Half oktober worden de cranberry-velden in de Fraser Valley onder water gezet tot een diepte van ongeveer een halve meter - net boven het struikniveau.

Verdere detachementen van huursoldaat gaan tot de middel in het water met dorsmachines.

Ze sloegen struiken om bessen van hen neer te halen.

Om de een of andere reden heeft huurlingen in Richmond noodzakelijkerwijs nationale kenmerken uitgesproken: +1 tot racyness.

Houd er rekening mee dat werknemers reddingsvesten dragen - zoals u weet, kunt u verdrinken in een glas water.

Vorig jaar verdronk een werknemer bij een cranberryoogst in Richmond.

De bessen die uit de struiken worden geslagen, liggen in een doorlopende laag op het wateroppervlak.

Het blijft alleen om ze te verzamelen.

Dezelfde arbeiders met behulp van gieken - drijvende barrières - sneden een deel van de bessen af en slepen ze naar de meest geschikte oever om op te tillen.

In delen slepen ze steeds meer bessen naar het laadpunt.

Zodat de bessen die naar de kust worden gedreven zich niet verspreiden, worden ze ook geblokkeerd met bon.

Vanaf hier zal de transportband het gewas naar vrachtwagens heffen.

In tegenstelling tot droog plukken, zijn bessen verzameld in het moeras niet geschikt voor langdurige opslag en moeten ze onmiddellijk worden verwerkt of ingevroren.

Meer dan 90% van de Amerikaanse veenbessen in Noord-Amerika wordt op deze manier geoogst.

En van de totale Canadese cranberryoogst valt 95% in de Fraser Valley in British Columbia - ongeveer 17 miljoen kilogram op een oppervlakte van 1150 hectare (11,5 vierkante kilometer)

Tegelijkertijd is de totale oppervlakte van alle cranberry-moerassen in Noord-Amerika slechts 12 duizend hectare (120 vierkante kilometer)

In het Engels, de naam "cranberry" die de plant kreeg voor de vorm van de bloemen, die doet denken aan een lange kraanhals met een lange snavel.

De kraan wachtte niet, maar hij ving een reiger op een rode achtergrond.

De veenbessen smaken zuur en doen enigszins aan appels denken (ik ving een paar zhmen uit het moeras).

Over het algemeen is het een van de meest voedzame bessen, rijk aan vitamine C, kalium en ijzer, organische zuren en antioxidanten.

Een van de specifieke eigenschappen van veenbessen is het vermogen om de werking van antibiotica meerdere keren te verbeteren. Het heeft ook bacteriedodende en antimicrobiële eigenschappen.

Deze bessen zijn een natuurlijk analoog van aspirine.

Sommige steden in British Columbia vieren het cranberry-oogsten, zoals Fort Langley, waar elk weekend op Thanksgiving een cranberry-festival plaatsvindt.

Volgens de legende zouden veenbessen deel kunnen uitmaken van het geschenk van de indianen aan de pelgrims op diezelfde historische Thanksgiving in 1621 in Plymouth, Massachusetts.

Als je de cranberryoogst in Vancouver met je eigen ogen wilt zien ...

Wanneer?

Van half oktober tot begin november. We kwamen op zaterdag 18 oktober aan op het veld van Maybog Farms, maar het werd opgehaald, hoewel het op 2 minuten rijden was op Nee. 7 Road - werk was in volle gang.

Overigens werken werknemers ook in het weekend, dus het is niet nodig om op een doordeweekse dag naar de velden te gaan om het verzamelproces te bekijken.

Waar?

Dit zijn de adressen die ik heb opgegraven: