Vier ruiters van de Apocalyps: hoe ze verschillen en hoe ze correct te begrijpen

De beroemdste helden van het donkerste boek "Apocalyps" zijn de ruiters. Ze bewegen op paarden met verschillende strepen, elk met hun eigen items.
De eerste ruiter op een witte hengst, met een kroon op zijn hoofd, een pijl en boog in zijn handen. Waarom heeft deze vertegenwoordiger van de hel een wit paard? Deze kleur staat tenslotte voor zuiverheid. En hier wordt het gebruikt voor de negatieve held.

Hierover bestaat geen consensus. Sommige theologen interpreteren zo dat de eerste ruiter zogenaamd geen relatie heeft met de rest. Bovendien zijn er mensen die geloven dat dit Jezus Christus is. Hij heeft tenslotte niet alleen een wit paard, maar ook een kroon! In sommige schilderijen is het zo geschilderd dat goddelijk licht uit het gezicht komt. Andere theologen beweren dat dit niet Christus is, maar een navolging van hem. En zo ja, dan is dit de Antichrist! En hij rijdt op een wit paard, omdat het in het oude Rome zo gebruikelijk was dat de winnaar de stad betrad.

Hij heeft geen specifieke naam. In de oudheid werd hij de "Veroveraar" genoemd. In de 19e eeuw begonnen ze de "pest" te noemen. Er zijn suggesties dat de Griekse god Apollo zijn prototype zou kunnen zijn. Onderzoekers brachten een boog en pijlen naar deze gedachten. Apollo schoot pijlen op mensen en ze stierven. Daarom moet het zo zijn als je naar het beeld van de eerste rijder kijkt en je niet bang bent.

De tweede ruiter verschijnt voor ons op een rode hengst. In zijn handen is een zwaard. Hij wordt vaak alleen afgebeeld. Hij is een symbool van misbruik.

De Bijbel zegt over hem: "Het wordt gegeven om vrede van de aarde te nemen zodat mensen elkaar doden." Rood is een symbool van bloed, lijden en behoefte. Het zwaard is een eigenschap van een krijger. In het tijdperk van de creatie van het werk "Openbaring van Johannes de Evangelist", werd het Romeinse leger beschouwd als de machtigste. Daarom wordt de tweede ruiter vaak afgebeeld als een Romeinse krijger. Door deze attributen kan het gemakkelijk worden onderscheiden in alle pictogrammen en schilderijen.

De volgende in de rij is de derde rijder. Het wordt vermeld in één paragraaf. Er staat dat toen de Heer het derde merkteken verwijderde, Johannes de Theoloog een ruiter op een zwarte hengst met schubben in zijn handen zag. De laatste zin van de paragraaf luidt als volgt: "tarwe chinix voor een denarius, maar beschadig de olie en wijn niet."
Waar gaat het over? De laatste uitspraak in deze paragraaf is een mysterie.

Dus met de kleur van een paard is alles min of meer duidelijk. Anderen zijn al uit elkaar gehaald. We zullen de weegschalen behandelen. Opgemerkt moet worden dat dit de enige rijder is die een commissie heeft. Hij moet wegen. En de laatste zin "tarwe chinix voor een dinar" op een moderne manier, waarschijnlijk, kan worden geïnterpreteerd als: "Een roebel per brood". Welnu, "50 roebel per brood." Dit komt dichter bij de realiteit. Dat wil zeggen, de stem van het dier vertelt ons hoeveel tarwe kost tijdens een hongersnood. In de handen van schalen die graan wegen. De ruiter wordt vaak vet geverfd, gebaseerd op de logica dat hij dicht bij de distributie van voedsel staat.
Nu je de kenmerken kent - schalen en zwart paard, kun je het gemakkelijk onderscheiden.

De laatste rijder is de ergste. "Openbaring van Johannes de Evangelist": "En toen hij het vierde zegel verwijderde, hoorde ik de stem van het vierde dier zeggen: ga kijken. En ik keek, en zie een bleek paard en een ruiter erop, wiens naam is" Dood ", en de hel volgde hem "en hem werd macht gegeven over het vierde deel van de aarde - om te doden met het zwaard en honger, en pestilentie, en de dieren van de aarde."

Besteed aandacht aan middeleeuwse miniaturen. Ze proberen, net als strips, het boek in detail te illustreren. Het laatste symbolische dier is de adelaar. Hij zegt tegen John: "Kijk, de Heer verwijdert het vierde merkteken, de ruiter verschijnt op zijn paard. Maar alleen zijn paard is bleek. Maar zo'n kleur bestaat niet."

Bleek - dit is niet wit, zoals vaak geschilderd, maar eerder de kleur van rottend vlees, ziekte. De vierde is de enige rijder aan wie de naam wordt gegeven. De eerste drie werden geclassificeerd door tolken. Aanvankelijk schilderden de kunstenaars hem als een persoon, toen begonnen ze een skelet te tekenen. Maar hoe kan de dood anders worden afgebeeld? Hij is de enige van alle vier zonder kleren. Dode kleding hoeft niet. En hij heeft niets in zijn handen. Maar daaropvolgende iconografie leende voor hem een ​​attribuut van de oude god van de tijd van Chronos - een zeis die de zielen van mensen verzamelt.

Verder - "de hel volgde hem." Dit is niet alleen een mooie zin. Het heeft een specifieke betekenis. Dit is zo'n karakter. Soms wordt het geassocieerd met de oude Griekse Hades (Hades). Het lijkt op een monster, op een vreselijke mond die is geopend. Soms als de hel.

Nu ben je volledig bewapend en kun je alle renners onderscheiden.

Bekijk de video: Is the world getting better or worse? A look at the numbers. Steven Pinker (Mei 2024).