Sundarban is de grootste mangrove op de planeet die Calcutta beschermt

In de Ganges-delta, aan de kust van de Baai van Bengalen, bevindt zich het grootste mangrovebos op aarde. Dit bos heeft zelfs zijn eigen naam - Sundarban. De ongerepte wilde jungle overleefde op wonderbaarlijke wijze in een dichtbevolkt gebied op de grens van India en Bangladesh en werd onder bescherming van UNESCO genomen. Fantastisch terrein wordt bewoond door duizenden wilde herten, honderden Bengaalse tijgers en vele andere dieren die niet kunnen leven zonder dit verbazingwekkende mangrovebos.

Mangroven zijn unieke ecosystemen die zich bevinden in de contactzone van tropische landgebieden met de oceaan. Vaak valt hun locatie samen met rivierdelta's. Deze bijzondere boswereld leeft volgens de wetten van de oceaan, wordt bij vloed gevuld met water en verandert bij eb in land. Niet iedereen kan zich aanpassen aan dit levensritme, daarom zijn de flora en fauna van de mangroven in veel opzichten uniek.

Helaas hebben mangroven, net als alle andere tropische bossen op onze planeet, een sterke antropogene impact. Chemische vervuiling van rivier- en oceaanwater, het kappen van mangroven voor brandstof, het verkrijgen van waardevol hout en het opruimen van het gebied, het verhogen van de waterstanden in de oceanen leidt ertoe dat het gebied van mangroven overal wordt verminderd. Te midden van deze gebeurtenissen lijkt het enorme mangrovebos, dat ongeveer 1 miljoen hectare beslaat, in de Ganges-delta een ongelooflijk wonder.

Dit mangroveparadijs ligt in twee staten - India en Bangladesh. Indian, een groot deel van het bos, wordt het Sundarban National Park genoemd en Bengalen wordt gewoon Sundarban genoemd. Tegelijkertijd zijn beide delen geclassificeerd als UNESCO-werelderfgoed en vormen ze één beschermd gebied. Sundarban is geen enkele ondergelopen ruimte, maar een bizarre combinatie van kanalen, eilanden en moerassen.

Aanvankelijk was de reden voor de oprichting van het beschermde gebied niet zozeer de unieke mangroven als de Bengaalse tijger - maar de zeldzaamste en meest waardevolle bewoner. Om deze soort te beschermen, werd in 1973 een reservaat georganiseerd op het Indiase deel van Sundarbana, dat later de status van biosfeer kreeg. Naast de zeldzame en behoefte aan speciale bescherming, de Bengaalse tijger, zijn er enorme gekamde krokodillen, dolfijnen, herten, primaten, een verbazingwekkende verscheidenheid aan vogels en andere dieren. Het feit dat deze uitgestrekte oerwouden wemelen van muggen, slangen, tijgers en krokodillen heeft een gunstig effect op hun instandhouding. Zowel de lokale bevolking als vertegenwoordigers van het Britse koloniale bestuur wilden deze plaatsen liever omzeilen. Vanuit het oogpunt van toerisme zijn de mangrovebossen van Sundarbana natuurlijk niet de meest aantrekkelijke plaatsen, maar ze spelen een enorme rol bij het behoud van de biodiversiteit en het behoud van het ecologische evenwicht tussen de antropogene en natuurlijke landschappen van deze dichtbevolkte regio. Vergeet de beschermende rol van Sundarban niet. Deze uitgestrekte bossen zijn een verdedigingszone die de continentale delen van de regio, inclusief de metropool Calcutta, redt van krachtige tropische cyclonen en tsunami-golven.