Karabash - een demonstratie van hoe een persoon de natuur kan verminken

Ik denk dat iedereen over Karabash heeft gehoord. Meestal wordt het genoemd in de context van elk gesprek over het milieu. Karabash is beroemd omdat hij ooit op de lijsten van de smerigste steden in Rusland of zelfs de wereld heeft gestaan. Nu is deze plek een demonstratie van hoe een persoon de natuur kan verminken.

Karabash is een stad in de regio Chelyabinsk met een bevolking van 15.000 inwoners. Karabash ontstond in 1822 na de ontdekking van goudzoekers op de plaats van een oude Tataarse nederzetting. De naam Karabash in het Tataars betekent "zwarte kop". Aan het begin van de 20e eeuw werd koper gedolven in Karabash. Na enkele decennia van kopermijnbouw en -smelten werd de stad een zone van milieu-noodsituatie. Aanvankelijk had de fabriek geen rioolwaterzuiveringsinstallaties - niemand dacht aan ecologie in de dagen van de USSR.

Gedurende 100 jaar slaagde de plant erin om een enorm gebied eromheen op te branden en te bemesten. Tijdens het jaar van bedrijf gooit de plant meer dan 180 ton gassen in de vorm van zure regen in de omgeving.

Na verwerking van het gesteente blijft duizenden tonnen slib achter. Hij wordt in de buurt van de fabriek gedumpt. Als gevolg hiervan worden dergelijke hopen gevormd.

In de vallei werden in de 19e eeuw koperertsafzettingen ontdekt en in 1837 werd de eerste smelter gebouwd die vijf jaar duurde. De oude koperfabriek was de tweede dergelijke fabriek in de vallei en werd gebouwd in 1907. Deze plant heeft drie jaar gewerkt. In 1910 werd in de vallei nabij de berg Karabash een nieuwe smelterij gelanceerd, die nog steeds in bedrijf is. Vijf jaar na de opening produceerde de fabriek een derde van alle Russische koper.