Gigantische bever: knaagdieren van 2 meter lang leefden in Amerika, angstaanjagende indianen

Volgens de legende van de Noord-Amerikaanse indianen woonden ooit grote bevers op het continent. Reusachtige knaagdieren, waarvan de grootte groter was dan een man, hielden de Pokumtuk-indianen op afstand en vielen zelfs mensen aan als ze honger hadden. Tegenwoordig veroorzaken dergelijke verhalen alleen maar een glimlach, maar 10.000 jaar geleden lachten mensen die in Noord-Amerika woonden niet, want er waren echt enorme bevers tot 2 meter lang.

De overblijfselen van een uitgestorven soort bevers die in het Pleistoceen in de Verenigde Staten leefden, werden voor het eerst in 1837 in veengebieden in Ohio gevonden. De Pleistocene soort werd Castoroides ohioensis genoemd en toegewezen aan het geslacht van gigantische bevers in de beverfamilie. Alle vertegenwoordigers van dit geslacht zijn momenteel uitgestorven dieren. Volgens de reconstructie uitgevoerd op basis van skeletbeenderen, bereikte de grootte van de beversreus 2,7 meter, rekening houdend met de staart, en het gewicht bereikte 125 kilogram.

Ten tijde van de vestiging van het Amerikaanse continent, dat ongeveer 15-20.000 jaar geleden plaatsvond, woonden andere vertegenwoordigers van megafauna op zijn uitgestrekte gebieden: mammoeten, enorme hoefdieren en roofdieren. Daarom zijn bevers van twee meter volledig consistent met de omringende realiteit. De overblijfselen van deze dieren werden gevonden in het Midwesten van de Verenigde Staten (Great Plains), Alaska en het gebied van de Grote Meren. Onderzoekers suggereren dat deze bevers in het grootste deel van Noord-Amerika woonden, waar in het verleden veel meren en moerassen waren.

Naast hun uitstekende grootte, hadden Noord-Amerikaanse bevers verschillende andere verschillen met moderne soorten. De staart van de Pleistoceen-bevers was korter en smaller en hun tanden waren niet zo scherp. Volgens paleontologen voedde deze bever zich met grasachtige waterplanten en was volledig onschadelijk.