Wat was de laatste ijstijd op aarde

Het Pleistoceen-tijdperk begon ongeveer 2,6 miljoen jaar geleden en eindigde 11.700 jaar geleden. Aan het einde van dit tijdperk is de laatste ijstijd tot nu toe verstreken, toen gletsjers grote delen van de continenten van de aarde bedekten. Sinds het begin van de formatie van de aarde 4,6 miljard jaar geleden zijn er minstens vijf gedocumenteerde belangrijke ijstijden doorgegeven. Het Pleistoceen is het eerste tijdperk waarin Homo sapiens evolueerde: tegen het einde van het tijdperk vestigden mensen zich bijna over de hele planeet. Wat was de laatste ijstijd?

Wereldijsbaan

Het was tijdens het Pleistoceen dat de continenten zich op aarde vestigden zoals we gewend zijn. Op een bepaald moment in de ijstijd bedekten ijskappen heel Antarctica, het grootste deel van Europa, Noord- en Zuid-Amerika, evenals kleine delen van Azië. In Noord-Amerika strekten ze zich uit over Groenland en Canada en delen van de noordelijke Verenigde Staten. Overblijfselen van gletsjers uit deze periode zijn nog steeds te zien in sommige delen van de wereld, waaronder Groenland en Antarctica. Maar de gletsjers stonden niet alleen "stil". Wetenschappers constateren ongeveer 20 cycli toen de gletsjers vooruitgingen en zich terugtrokken, toen ze smolten en weer groeiden.

Over het algemeen was het klimaat toen veel kouder en droger dan vandaag. Omdat het meeste water op het aardoppervlak ijskoud was, viel er weinig regen - ongeveer de helft zoveel als vandaag. Tijdens piekperiodes, toen het grootste deel van het water bevroren was, lagen de wereldwijde gemiddelde temperaturen 5 -10 ° C onder de huidige temperatuurnormen. Winter en zomer volgden elkaar echter nog steeds op. Toegegeven, in dat zomergeld zou je niet kunnen zonnebaden.

Leven tijdens de ijstijd

Terwijl Homo sapiens de hersenen begon te ontwikkelen in een moeilijke situatie van eeuwige koude temperaturen om te overleven, hebben veel gewervelde dieren, vooral grote zoogdieren, ook moedig de barre klimatologische omstandigheden van deze periode doorstaan. In aanvulling op de bekende wollige mammoeten, zwierven sabeltandkatten, gigantische grondluiaarden en mastodonen de aarde rond. Hoewel veel gewervelde dieren in deze periode zijn uitgestorven, leefden zoogdieren in die jaren op aarde, die tegenwoordig te vinden zijn: waaronder apen, runderen, herten, konijnen, kangoeroes, beren en leden van de honden- en kattenfamilie.

Er waren geen dinosaurussen, behalve enkele vroege vogels, in de ijstijd: ze stierven aan het einde van het Krijt, meer dan 60 miljoen jaar vóór het Pleistoceen-tijdperk. Maar de vogels zelf voelden zich op dat moment goed, inclusief familieleden van eenden, ganzen, haviken en adelaars. De vogels moesten concurreren met zoogdieren en andere wezens om beperkte hoeveelheden voedsel en water, omdat veel ervan bevroren was. Krokodillen, hagedissen, schildpadden, pythons en andere reptielen leefden ook in de Pleistoceen-periode.

De vegetatie was slechter: in veel gebieden was het moeilijk om dichte bossen te vinden. Vaker werden individuele naaldbomen, zoals dennen, cipressen en taxussen, evenals enkele loofbomen, zoals beuken en eiken, gevonden.

Massa uitsterven

Helaas is ongeveer 13.000 jaar geleden meer dan driekwart van de grote ijstijddieren, waaronder wolharige mammoeten, mastodonen, sabeltandtijgers en gigantische beren, uitgestorven. Wetenschappers discussiëren al jaren over de redenen voor hun verdwijning. Er zijn twee hoofdhypothesen: menselijke vindingrijkheid en klimaatverandering, maar beide kunnen het uitsterven van de planeet niet verklaren.

Sommige onderzoekers geloven dat het hier, net als bij dinosauriërs, niet zonder buitenaardse interventie was: recente studies tonen aan dat een buitenaards object, mogelijk een komeet van ongeveer 3-4 kilometer breed, zou kunnen exploderen over Zuid-Canada, bijna de oude stenen tijdperk cultuur vernietigd, en ook megafauna zoals mammoeten en mastodonen.

Gebaseerd op materialen van Livescience.com