Waar overnachten in Dagestan?

We gaan door het dorp Dagestan, fotograferen onbaatzuchtig de gammele hekken, heldere poorten, een soort brandhout, vrachtwagens en kalkoenen. Plots komt een vrouw uit een van de huizen, handen op haar heupen:

- En waarom fotografeer je hier alles? Wie ben jij

"Nou, journalisten," informeren we voorzichtig.

- Waar komen de journalisten nog meer vandaan? - een vrouw klinkt veeleisend. Het is interessant hoe ze zich verhouden tot journalisten ... En beschouwen ze iedereen als corrupt ... Zullen ze me echt verslaan?

"Uit Moskou," antwoorden we met een zucht.

- Ah, dus kom thee of iets te drinken? (hoe vaak in 4 dagen in Dagestan hoorde ik deze zin ???)

Het dorp Dagestan zit vol verrassingen. Een daarvan was een pension in het dorp Siuh. Nee, ze belden ons om thee op de verkeerde plaats te drinken. Thee werd opgeroepen om op een heel andere plek te drinken, en het hele publiek werd meteen gebeld. En ze zouden hebben gedronken, zo niet vanwege de hardnekkige wens van onze bedienden om in het schema te passen.

En in Siuh reden we een paar uur langs de Sulak-kloof en andere natuurlijke schoonheden. Het is eigenlijk zonde om naar Dagestan te gaan en niet naar dorpen en bergen. Nog aanstootgevender, de bergen in klimmen, haasten zich naar het donker in het hotel. En wat blijft er over? Je kunt niet in elk dorp een hotel openen, maar bedenk dat er geen steden in de bergen zijn.

Voor dergelijke gevallen, zoals ik het begrijp, werd een heel programma van gasthuizen in de dorpen van Dagestan ontwikkeld op het niveau van de staat.

Het pension is een museum, een interactieve show, een restaurant en een hotel in één. De rechten van de gastvrouwen en organisatoren zijn lokale grootmoeders. En gezien het feit dat de toeristenstroom in Dagestan helemaal niet geweldig is, is dit allemaal buitengewoon mooi en natuurlijk. Zonder een inval van opzichtigheid en dapperheid.

Wat is er aan de hand?

Binnen het pension in Siuha, Khunzakh district, is er een heel hackle-museum. Met Dagestan kleding, servies, interieur. In een enorme kruik slaan ze olie neer. Vuur barst in de oven. Grootmoeders zijn blij met de gasten, want ze zouden genoten hebben van een bezoek aan het dorp.

Een groot gezin verzamelt zich in de woonkamer, ontleedt wol, zingt liedjes. Als je het vraagt, kunnen ze dansen. Het verschil in het gedrag van vrouwen is zeer merkbaar. Grootmoeders zijn opgewekt, levendig, lachend, maar knuffelen niet met ons. Vrouwen glimlachen en kijken met belangstelling naar de gasten. De meisjes zitten terneergeslagen. Hiërarchie in actie.

Maar het belangrijkste evenement voor terminaal hongerige toeristen is lunch. En we wachten op een traditionele landelijke lunch. Op de vloer, op de kussens. Aardappel, vlees, kurdyuk, khinkal, worstjes, kaas, kruidenthee en, als de kroon van de creatie van lokale grootmoeders, is de lokale energie-ingenieur urbec. Eerlijk gezegd durfde ik het niet te proberen. Uit de beschrijving realiseerde ik me dat dit een gefermenteerde korrel is met iets. De geur bevestigde het thema van de gisting. Horror. Maar, zeggen ze, het product is legendarisch.

Wat er gebeurt is natuurlijk een beetje gespeeld. Museum. Maar tegelijkertijd helder, kleurrijk en levendig.

Over het algemeen, als ik nu een route rond Dagestan zou plannen, zou ik zeker minstens een paar keer op dergelijke plaatsen stoppen. Om 's ochtends op te staan en de eindeloze afstanden buiten te zien, ga je naar buiten en ga je heen waar ezels hun oren schudden, waar iets van een onzekere verschijning bloeit, ga je gewoon bewonderen. En dan ontbijten, in de auto stappen en verder rijden, zonder haast om terug te keren naar de stedelijke beschaving.

Ik denk dat ik me niet erg vergis als ik aanneem dat je in elk dorp kunt vragen om de nacht door te brengen. Maar in de versie van het pension is het voor de hand liggende pluspunt de mogelijkheid om van tevoren overeen te komen om daadwerkelijk een stoel te reserveren. Ik weet dat het voor de meeste mensen belangrijk is om precies te weten hoe en waar hun volgende avond van omzwervingen zal eindigen.

U kunt een lijst van alle (of bijna al onze Siuh die ik daar niet heb gevonden) pensions in Dagestan vinden op de website van het Ministerie van Toerisme van Dagestan, hier, kijk voor het "Register van pensions". Contactpersonen en telefoons worden daar ook aangegeven. Regel vooraf een vergadering (vooral om een stevige lunch te implementeren).