Hoe de oudste watervogels eruit zagen

De geschiedenis van de opkomst van watervogels is vrij lang. Tegenwoordig kunnen ze een ontroerende glimlach veroorzaken. Maar miljoenen jaren geleden had zo'n vogel heel goed gewapend met scherpe tanden in zijn bek en een ernstig gevaar voor de vis kunnen vormen, omdat hij wist hoe hij onder water moest zwemmen. Onlangs zijn de overblijfselen van de oudste vertegenwoordiger van zulke verschrikkelijke wezens tot nu toe gevonden in Noord-Japan.

Drijvend maar niet lopend

De nieuwe soort, Chupkaornis keraorum genoemd, behoort tot een groep oude vogels - Hesperornis. Deze vogels leefden in het Krijt (90-84 miljoen jaar geleden), toen dinosauriërs nog over de aarde zwierven. Chupkaornis keraorum wist niet hoe te vliegen, maar ze voelden zich geweldig in het water. Voorheen werden fossiele vogels van de Hesperornis-groep nauwelijks gevonden in het oostelijke deel van Eurazië.

Op de foto: Chupkaornis keraorum

Studies hebben aangetoond dat de vogel de grootte van een grote eend had en vakkundig op vis jaagde, waarvoor hij met scherpe tanden in het water dook. Sterke poten hielpen haar hierbij. De vleugels daarentegen waren slecht ontwikkeld, zodat een toothy vogel niet kon vliegen. Zoals wandelen trouwens: Chupkaornis keraorum was veel beter in zwemmen en duiken dan lopen op het land. Dus als de vogel ver van de kust ging, kon hij gemakkelijk een prooi worden voor dinosaurussen.

Willekeurig zoeken

Wetenschappers leerden over de vogels van de Hesperornis-groep in de late 19e eeuw, toen de paleontoloog van de Yale University de overblijfselen van een van de vogels in Kansas ontdekte (de binnenzee bedekte het midden van Amerika tijdens het Krijt). Sindsdien zijn in Noord-Amerika verschillende exemplaren van een oude duikvogel ontdekt. In Azië kwamen ze zelden tegen. Daarom suggereert de ontdekking van een nieuwe soort Chupkaornis dat deze vogels zich uiterlijk 90-84 miljoen jaar geleden aan de oostkust van Azië verspreidden.

Afgebeeld: Flexomornis howei

Trouwens, de overblijfselen van Chupkaornis keraorum werden helemaal niet ontdekt door paleontologen. Twee broers kwamen hen absoluut tegen, die langs het oude reservoir liepen en naar een plaatselijke universiteit werden gedragen. Oude fossielen vinden vaak mensen ver van de wetenschap. Een van de belangrijkste fossielen in het Perot Museum werd bijvoorbeeld gevonden door een eenvoudige inwoner van Texas die graag een oude rivierbedding nabij Grapevine Lake verkende. Dit fossiel bleek representatief te zijn voor de soort Flexomornis howei en is een van de oudste bekende fossielen van oude vogels in Noord-Amerika.

Bekijk daarom de volgende keer dat u loopt, uw voeten van dichterbij! Ontdek ook plotseling een geheim uit het verleden.