In de oudheid viel er een enorme asteroïde op Mars

Het oppervlak van Mars bevat nog steeds veel mysteries. En het punt is niet eens of er ooit rivieren en meren waren (volgens de laatste gegevens, hoogstwaarschijnlijk waren dat). Het heeft geologisch verschillende hemisferen met laaglanden in het noorden en kraters en hoge bergen in het zuiden. Bovendien heeft de Rode Planeet twee kleine langwerpige satellieten, evenals contouren die hem sterk van de aarde onderscheiden. Wetenschappers suggereerden onlangs dat de oorzaak van dergelijke eigenaardigheden een enorme asteroïde zou kunnen zijn die in de vroege stadia van de planeetvorming op Mars stortte.

Hotels in Asteroid

Astronomen hebben lang nagedacht over deze functies. Meer dan 30 jaar geleden stelden wetenschappers de theorie voor van een grote meteoriet, waarvan de val het andere noorden en zuiden van Mars vormde. De theorie werd bekend als de 'single blow hypothesis'. Andere wetenschappers hebben gesuggereerd dat dergelijke uiteenlopende landschappen kunnen worden gevormd door erosie, platentektoniek of oude oceanen.

De enkele impacthypothese heeft de laatste jaren meer aanhangers gehad, wat is vergemakkelijkt door computersimulaties van een meteorietval.

Een team van de Universiteit van Colorado en het Tokyo Institute of Technology besloot de samenstelling van metalen in de bodem van Mars nader te bestuderen om te proberen te begrijpen wat de reden voor hun uiterlijk zou kunnen zijn. Wetenschappers bestudeerden monsters van Marsbodems en realiseerden zich dat de redundantie van zeldzame metalen, zoals platina, osmium en iridium, in de mantel van de planeet een verklaring behoeft. Meestal bevinden deze elementen zich in asteroïden, dat wil zeggen, ze raken Mars in de vroege periode van zijn geschiedenis met ruimte "gasten".

Maar hoeveel gasten waren er?

Noord versus Zuid

Volgens onderzoekers vertegenwoordigen metalen ongeveer 0,8 procent van de massa van Mars. Om te begrijpen hoe grote asteroïden zoveel goeds konden brengen, gebruikten wetenschappers computersimulatie. Afgaande op de resultaten, kan de situatie op Mars het best worden beschreven door het scenario van een krachtige botsing met een meteoriet ongeveer 4,43 miljard jaar geleden, gevolgd door een lange periode van kleinere inslagen. In dit geval vertoonde het computermodel een asteroïde met een grootte van ten minste 1200 kilometer.

De impact van een asteroïde van deze grootte kan ook het oppervlak van Mars aanzienlijk veranderen, waardoor zijn verschillende hemisferen ontstaan. Bovendien lijkt de korst van het noordelijk halfrond iets jonger te zijn dan de oude zuidelijke hooglanden, wat ook de bevindingen van wetenschappers bevestigt.

Onderzoek toont aan dat de asteroïde die op Mars landde ongeveer de grootte had van Ceres, een van de grootste dwergplaneten in het zonnestelsel. Hij scheurde een stuk van het noordelijk halfrond en 'erfde', waarbij hij metalen elementen diep in de planeet achter zich liet. Door de impact rond Mars werd ook een ring van rotsachtig puin gevormd, waarvan in de toekomst mogelijk de satellieten van Mars - Phobos en Deimos, werden gevormd. Dit verklaart gedeeltelijk waarom deze manen zijn samengesteld uit een mix van Mars-materiaal en "niet-inheems" materiaal.