In Antarctica, vond een tekening van een overleden lid van de expeditie naar de Zuidpool

De Britse expeditie naar de Zuidpool, geleid door Robert Scott, eindigde in mislukking: ondanks het feit dat de leden toch het gewenste doel bereikten, stierven ze allemaal op de terugweg. Onlangs vonden medewerkers van de New Zealand Trust "Antarctic Heritage" een aquarel schilderij van de ontdekkingsreiziger en kunstenaar Edward Wilson, die samen met de rest van de Zuidpoolveroveraars van Scott's team de moeilijke weg naar het tragische einde bewandelden.

Om de eerste te zijn

Edward Adrian Wilson was een veelzijdig persoon: naast schilderen was hij ook geïnteresseerd in wetenschap, inclusief zoölogie, ornithologie en fysiologie. Als wetenschapper met encyclopedische kennis bezocht hij twee keer Antarctische expedities, beide keren met Scott. De eerste expeditie vond plaats tussen 1901-1904. en eindigde gelukkig. De tweede reis naar de Zuidpool, waarin behalve Scott en Wilson nog drie mensen werden bijgewoond, werd misschien wel de donkerste pagina in de geschiedenis van de verovering van Antarctica.

Op de foto: dezelfde waterverftekening

Wilson's tekening werd gevonden in een hut op Cape Adair. Deze winterhut werd gebouwd door de Noorse onderzoekers van Antarctica in 1899. De expeditie van Robert Scott overwinterde hier in 1911-1912 op weg naar de Zuidpool. De mannen waren nog steeds vol kracht en optimisme, hun reis was net begonnen. Ze waren er zeker van dat zij de eerste mensen zouden zijn die het zuidelijkste punt van onze planeet zouden bereiken. Dat is de reden waarom de foto van de vogel, die leek te bevriezen door de kou, lijkt op een beangstigend voorteken van het lot van de expeditie.

Op de foto: een hut op Cape Adare, waarin een tekening is gevonden

Zie de Noorse vlag

Bijna tegelijkertijd met de Britten vertrok een Noorse expeditie naar de beroemde reiziger Royal Amundsen op weg naar de Zuidpool. Als gevolg daarvan kregen de Noren de eerste voorsprong op Scott met 34 dagen. Toen de uitgeputte veroveraars van het Noordpoolgebied de vlag van Noorwegen zagen, verloren ze het hart volledig. Sindsdien is het gezegde "de Noorse vlag zien" in het Engels verschenen, dat wil zeggen in sommige zaken mislukken.

Misschien heeft dit uiteindelijk de expeditie van Scott verlamd. Op de terugweg begon de honger, mensen hadden gewoon geen tijd om naar de bergingen te gaan vanwege sneeuwblindheid en bevriezing. De blikken stoppen op de blikken kerosine speelden een fatale rol: ze zakten in elkaar door de vorst en de brandstof begon geleidelijk te verdampen. Toen het werd ontdekt, was het te laat.

Amundsen kon zich tot het einde van zijn leven niet vergeven voor wat er gebeurde.

"Ik zou roem, beslist alles opofferen om hem weer tot leven te brengen"- hij schreef.

Op de foto: expedities van Scott (groen) en Amundsen (rood)

"Donderdag 29 maart. Van de 21e ononderbroken storm met de SWL en SW. Op de 20e hadden we brandstof voor twee kopjes thee en twee dagen voor droog voedsel. Elke dag gingen we naar het magazijn, dat 11 mijl afstand was, maar de sneeuwstorm stopt niet achter de tent. Ik denk niet dat we nu op het beste kunnen hopen. We zullen het volhouden tot het einde, maar we verzwakken en de dood is natuurlijk dichtbij. Het is jammer, maar ik denk niet dat ik meer kan schrijven. R. Scott ", - dit is de laatste vermelding in het expeditiedagboek.

De zoektocht vond de lichamen van de doden pas in november 1912. Een ijsgraf met een skikruis werd geïnstalleerd op de plaats van hun dood.