Binnenlandse cantharellen uit Novosibirsk: hoe wetenschappers vossen in slechts 50 jaar hebben getemd

Is het mogelijk om vossen te temmen? En hoeveel tijd kost het? De antwoorden op deze vragen zijn bekend bij het kinderdagverblijfpersoneel van het Novosibirsk Institute of Cytology and Genetics, dat al meer dan 60 jaar vossen fokt.

Een ongewoon experiment onder leiding van academicus D.K. Belyaev begon in de verre 1959. Vervolgens werden 130 dieren in gevangenschap van de soort gewone vos geselecteerd voor het fokken in gevangenschap. Selectie werd slechts in één richting uitgevoerd - de mate van gehoorzaamheid en vriendelijkheid in relatie tot de persoon. Als resultaat van jarenlang nauwgezet werk in de kinderkamer van het instituut, werden huisvossen gefokt die geen agressie toonden aan mensen, de vreugde van communicatie en een gevoel van genegenheid voelden. Maar het meest opvallende is niet dat wetenschappers erin geslaagd zijn om vossen te fokken in slechts 40-50 jaar, maar het feit dat deze individuen genetisch verschillen van hun tegenhangers die in het wild leven.

Dit werd onthuld als gevolg van een gedeeltelijke decodering van het genoom van gedomesticeerde vossen, dat werd vergeleken met het genoom van wilde familieleden. Het bleek dat tamme cantharellen een specifieke mutatie van een van de genen hebben, die bij wilde soorten afwezig is. Het is deze mutatie die verantwoordelijk is voor de vriendelijke houding ten opzichte van de persoon en gehoorzaamheid. Bovendien is het alleen aanwezig in de meest loyale mensen. Bovendien werd opgemerkt dat binnenlandse cantharellen niet alleen vriendelijker zijn voor mensen, maar ook voor hun familieleden. Over het algemeen lijkt hun gedrag erg op dat van honden. Ze houden ook van strelen en aanraken, met hun staart kwispelen, stuiteren, hun handen likken, in een woord, allerlei positieve emoties tonen uit de aanwezigheid van een persoon. Maar ze zijn een beetje onafhankelijker in hun gedrag, waardoor ze vergelijkbaar zijn met huiskatten.

Interessant is dat domesticatie werd weerspiegeld in het uiterlijk. Er was een verandering in oogkleur - individuen met blauwe ogen begonnen te worden gevonden onder huisvossen. Bovendien verschijnen er soms cantharellen met hangende oren en zijn er witte vlekken op hun huid.