Welk gebaar u moet laten zien om het goed te begrijpen: een korte geschiedenis van gebaren

Ken jij een grapje?

De ene dame vraagt de andere:

"Wat betekenen zijn gebaren?"

- Waarschijnlijk was hij stilzwijgend geïnteresseerd in, om te zijn of niet te zijn, wie de schuld heeft en wat te doen.

- Met zulke bewegingen? Het zag er zo onfatsoenlijk uit ...

Gebaren zijn dus die beeldtaal die heel belangrijk is om correct te gebruiken. Wat voor ons acceptabel lijkt, kan door anderen anders worden geïnterpreteerd. Gewoonlijk worden gebaren met de hand gemaakt, maar in sommige gevallen nemen ook andere delen van het lichaam zonder woorden deel aan de boodschap. Veel gebaren hebben een lange geschiedenis, sommige gerelateerd aan specifieke historische gebeurtenissen en persoonlijkheden.

Het meest voorkomende gebaar is een handdruk.

De historische handdruk van Churchill, Truman en Stalin

Handdruk

Het gebaar is bekend sinds de oude Griekse tijd. In het Pergamonmuseum in Berlijn, op een begrafenissteen uit de 5e eeuw voor Christus, schudden twee soldaten handen. Aan de voet van de kolom in het Akropolismuseum in Athene, wordt Hera (vrouw en zus van Zeus in het Olympische pantheon) afgebeeld met handen schuddend met Athena (godin van wijsheid, moed en inspiratie). Met een handdruk lieten beide partijen zien dat ze dezelfde status hadden en geen wapens in handen hadden. Het is goed, ontspan je.

Bartolomeus van der Gelst liet op de foto 'Banket op het einde van de Münstervrede' de commandanten de hand schudden. Ze hadden zojuist een einde gemaakt aan de tachtigjarige oorlog en Nederland werd onafhankelijk van het Heilige Roomse Rijk.

Een fragment van het schilderij "Banket op de sluiting van het Verdrag van Münster" van Bartolomeus van der Gelst

Handdrukken tussen een man en een vrouw worden afgebeeld in vele 17e-eeuwse huwelijksportretten. In een huwelijksceremonie versterkte dit gebaar de heilige unie en bevestigde het de wettelijke verplichtingen van de echtgenoten.

Trouwens, vóór het begin van de sport wordt de vijand ook verondersteld handen te schudden.

Duim omhoog

Er wordt algemeen aangenomen dat dit gebaar dateert uit de tijd van het Colosseum, toen gladiatoren vochten voor hun keizer en duizenden toeschouwers.

Het lot van de verliezende gladiator, zoals je weet, hing af van hoe hij vocht.

Frame uit de film "Gladiator"

Als hij een goede show en een indrukwekkend gezicht had, toonde het publiek hoogstwaarschijnlijk waardering met een gebaar - een vinger omhoog, die de keizer bevestigde. In dit geval werd de ongelukkige gered. Als de vinger naar beneden was, werd de gladiator geëxecuteerd. Dus we dachten altijd.

In feite is hier geen modern bewijs voor. Moderne historici zeggen dat de Romeinen hun duim niet ophieven toen ze het leven van een gladiator wilden redden, maar hem verborgen hielden. Dat wil zeggen, ze hielden hem uit het zicht van de keizer. Dus hoefde hij zijn ogen niet te belasten, door de enorme arena te kijken, en zich af te vragen welke kant zijn vinger opkeek. En ze staken een vinger op als ze de dood van een gladiator wilden.

Bildemonstratie

De blootstelling van de rug in het openbaar kan zijn ontstaan in het oude Rome. In 66 A.D. historicus Josephus zag hoe Joodse pelgrims tijdens Pasen naar de tempel gingen. Op dit moment, onverwacht, hief de Romeinse soldaat "zijn kleren op, gebogen in onfatsoenlijke positie om de Joden de rug toe te keren, en maakte een geluid dat overeenkomt met de pose."

Braveheart, gefilmd in 1995, vertelt over de onafhankelijkheidsstrijd van Schotland in de 13e eeuw. Dus honderden krijgers onder het commando van William Wallace (Mel Gibson) tonen hetzelfde gebaar aan hun Engelse vijanden.

Maar om precies te zijn, volgens de kroniek van de historicus Peter Langtoft, waren het de Britten die dergelijke beledigingen gebruikten voor de Schotten.

De Anglo-Saxon Chronicle (een verzameling kronieken in het Oud-Engels die het verhaal van de Angelsaksers vertelt en aan het einde van de 9e eeuw is gemaakt) zegt dat tijdens de Slag om Crescius (1346) enkele honderden soldaten "hun ruggen voor de Engelse boogschutters legden, en vele waarvan ze een hoge prijs betaalden. " De kroniek spreekt niet over verdere details.

V-teken

Er is een populaire mythe dat de Fransen tijdens de Slag om Agincourt (25 oktober 1415) de wijsvinger en middelvinger van de rechterhand afsneden voor Engelse en Welsh boogschutters zodat ze niet vanaf de boog konden schieten. Degenen van hun kant spotten vóór het begin van de strijd tegen de Fransen en staken hun twee vingers op: "Je hebt onze vingers niet afgesneden, wees bang voor de vijanden!"

Zoals echter wordt getoond in het Psalter van Luttrell (een gezangboek van Sir Jeffrey Luttrell, landheer in Lincolnshire) en bevestigd door de chroniqueur Jean de Wavren, worden drie vingers gebruikt bij het fotograferen vanuit een Engelse handboog.

Hoogstwaarschijnlijk is het niet langer mogelijk om de ware oorsprong van dit teken vast te stellen, maar het wordt nog steeds actief gebruikt in onze tijd.

In de video kun je zien hoe de tachtig-jarige barones Trumpton het 'Victoria'-bord liet zien aan Lord Tom King in het House of Lords, toen hij in 2011 durfde op te merken dat de overlevenden van de Tweede Wereldoorlog er nu erg oud uitzien.

Groet

Volgens één theorie ontstond dit teken in de middeleeuwse periode, toen de troepen een metalen helm droegen met een vizier dat kon worden opgeheven. Tijdens de beoordeling werd een bevel gegeven en moesten de vizieren omhoog worden getrokken zodat de commandant de eigenaar kon identificeren.

Hoe het ook zij, de begroeting die we kennen ontstond veel later, in de 18e eeuw, toen de platte hoeden die door de grenadierwachten werden gedragen, werden vervangen door dikke conische hoeden. Omdat deze nieuwe hoeden werden vastgemaakt met kinriemen, was het moeilijk om ze op te tillen om iemand te begroeten. Daarom raakten de bewakers hen eenvoudig aan met een korte, scherpe beweging, alsof ze van plan waren hen op te heffen.

Geef me vijf!

Dit handgebaar wordt nu wereldwijd gebruikt als groet of feest. Er wordt aangenomen dat het honkbalteam van Los Angeles Dodgers het in 1977 heeft uitgevonden. Anderen geloven dat dit gebaar afkomstig was van makelaars die jarenlang in elkaars handen klapten bij het sluiten van succesvolle transacties.