Dieren die borstvoeding geven met hun kinderen: hoe mensen uit de wilde Ava-stam leven

In de ondoordringbare jungle van Zuid-Amerika leven nog tientallen wilde stammen. Ze leven op dezelfde manier als hun voorouders duizend jaar geleden: ze lopen in lendendoeken, jagen, verzamelen vruchten van bomen. Een van die stammen is het Ava-volk, dat diep in de Amazone leeft. Dit is een van de meest kwetsbare stammen van de planeet: zodra hun aantal tienduizenden overschreed, zijn er nu amper 400 mensen in de stam.

Avas zwerven door de bossen van Oost-Brazilië en dragen alles mee wat ze hebben: hun wapens, hun kinderen en hun huisdieren. De fotograaf Domenico Pugliese bracht enkele dagen met hen door, hij slaagde erin hun ongewone wereld te zien en vast te leggen.

Ongeveer vijf eeuwen geleden woonde Avas in de moderne staat Brazilië, Maranhão, nabij de grens met de Atlantische Oceaan. Hun mensen waren talrijk, maar ze konden de kolonisten niet weerstaan die nieuwe landen kwamen veroveren. Ze brachten ziekten met zich mee: mazelen, griep, pokken. Degenen die niet stierven als gevolg van epidemieën werden in slaven veranderd en naar rubber- en rietplantages gestuurd. Als gevolg hiervan moest Ava de jungle ingaan om niet volledig te worden uitgeroeid. Sindsdien leven ze in de tropen.

Verrassend genoeg veranderde de Ava volledig in een nomadisch volk. Sinds enkele eeuwen hebben ze de kennis van de landbouw verloren, en zelfs vuur voor hen maken is erg moeilijk. Maar ze leerden overleven in de barre Amazone-bossen, waar overal gevaar ligt: Ava werd ervaren jagers en leerde hoe ze in slechts een paar uur schuilplaatsen moesten bouwen. Op één plek leven ze niet lang, maar een paar dagen - en opnieuw op de weg. Dit was de enige manier om genocide te voorkomen: in 1835, na verscheidene eeuwen van onderdrukking, kwamen de lokale bevolking van Maranyan in opstand tegen Europese heersers. Het eindigde echter met de massale uitroeiing van de inheemse bevolking: in vijf jaar tijd werden ongeveer honderdduizend mensen in de hele staat vermoord.

Tegenwoordig beschouwt Ava de jungle als hun thuis, en ze leven in volledige harmonie met de natuur. Familie voor Av is het belangrijkste, ze begrijpen niet hoe een persoon zonder een gezin kan leven. Ze waren verrast dat Pugliese eenzaam is, het past niet in hun hoofd: hoe kan een persoon eenzaam zijn.

Ava leeft niet alleen in harmonie met het bos, maar ook met dieren, die ze ook als hun familie beschouwen: ze nemen apen, eekhoorns, wilde varkens en knaagdieren als huisdieren. En hun connectie is zo sterk dat vrouwen niet alleen hun kinderen borstvoeding geven, maar ook hun huisdieren. Ze houden vooral van primaten en agouti - dit zijn grote knaagdieren. Tegelijkertijd jagen ze op apen, maar ze koesteren hun huisdieren zachtjes, gevoed met hun eigen melk.

Die worden op hun beurt echt tam en helpen hen fruit van hoge bomen te verzamelen. En zelfs als de apen later naar het bos gaan, kunnen de avs zelfs na vele jaren de 'hanima' herkennen - zoals ze hun huisdieren noemen, die deel van hun gezin worden. Dit lijkt het beste voorbeeld van hoe ver we zijn gevorderd in onze ontwikkeling en wat een kloof tussen beschaving en wilde stammen. En als we deel uitmaken van deze beschaving, dan maken ze al deel uit van de natuur.