Japan: de plaats waar 47 ronins zijn begraven

Shinagawa is nu een groot Tokio-gebied en een groot spoorwegknooppunt. Hier is de Sengakuji-tempel, waarin 47 ronin zijn begraven. Hij werd wereldberoemd dankzij het sensationele echte verhaal aan het begin van de 18e eeuw - de wraak van de Ako-clan voor zijn verraderlijk gedode prins (daimyo) Asano Naganori. De tempel ligt op 15 minuten lopen van het station Shinagawa. Ondanks zijn kolossale bekendheid, is het Sengakuji-klooster - zoals het officieel wordt genoemd - populair bij Japanse bezoekers, buitenlanders verschijnen er bijna nooit. Misschien omdat er wat inspanningen moeten worden gedaan om hem te vinden in het doolhof van steegjes van Sinagawa, hij niet in zicht is en het moeilijk is om hem te vinden, er zijn geen speciale borden in de buurt van de metro.

Sengakuji zelf heeft een vrij oude geschiedenis, en tegen de tijd van het verhaal met de Ako-clan, in januari 1703, was het de familiebegraafplaats van de Ako-clan, waartoe Asano behoorde.

Ik zal een paar details toevoegen die dit zeer vage verhaal verduidelijken voor een Europeaan, vooral onbegrijpelijk op het gebied van de wilde populariteit van dit incident in Japan zelf gedurende meer dan 300 jaar.

Daimyo Asano was het slachtoffer van de intriges van een grote ambtenaar (eigenlijk de eerste minister) aan het hof van de Shogun Tokugawa Tsunaesi genaamd Kira Yoshihisa. Kira dwong Asano met behulp van vernedering en pesten aan het hof zijn zwaard te trekken en hem recht in het paleis van de shogun in Edo aan te vallen. Dit kwam neer op een poging tot het leven van de shogun zelf en hoogverraad: mensen met wapens in hun armen mochten Edo niet betreden. Asano werd berecht en ter dood veroordeeld, hij pleegde seppuku (hara-kiri), zijn nalatenschap en eigendommen werden in beslag genomen en zijn dienaren en samoerai werden verdreven. Ze werden rhinins - samoerai zonder meester. Rhonins zouden kunnen boeren, beroven en, in het algemeen, een asociale levensstijl kunnen leiden, zoals ze nu zouden zeggen. Of neem deel aan een andere heer. Er moet aan worden herinnerd dat de belediging van de Ako-clan voor iedereen werd gedaan, en Kira, wetende dat hij kon worden bedreigd door de wraak van de samoerai Ako, omringde zichzelf met een leger lijfwachten en veranderde zijn huis in Edo in een echt fort.

Asano had trouwens meer dan 300 samurai in dienst, hij was een zeer hoge daimyo. En slechts 47 van hen besloten wraak te nemen op Kira onder de Bushido-code voor de dood van hun meester. De resterende 250 ronin Ako koos ervoor te verdwijnen en onder de mensen op te lossen.

De samenzweerders werden geleid door de hoofdadviseur van Asano Oishi Kuranosuke. Om geen achterdocht te wekken over Kira, die feitelijk de meester van Japan was, gedroegen de samenzweerders zich gedurende 2 jaar als gewone ronin, die oplosten in de lagere klassen. Oishi scheidde zelf van zijn vrouw, woonde bij zijn minnares en was uitdagend dronken. Toen Kira, na 2 jaar toezicht, ervan overtuigd raakte dat de ronins van Asano niet gevaarlijk waren, maakte hij de controle over Ako los, verzamelde Oishi alle samenzweerders en bereidde een aanval op het fort van Kira voor.

Ik zal niet ingaan op de details van de aanval, ik kan alleen maar zeggen dat het een echte militaire operatie was. Het gebeurde allemaal op 30 januari 1703. De ronins vielen Kira's landgoed aan, doodden de bewakers en lijfwachten, maar misten Kira zelf bijna, die zich verstopte in een goed voorbereide cache. Het lawaai en geschreeuw dat uit Kira's huis kwam, maakte zijn buren wakker en ze vroegen zich af wat er aan de hand was en wat er aan de hand was op het landgoed. Als reactie boog Oishi beleefd en zei hij dat hij zich verontschuldigde voor de angst en dat het geluid nu zal stoppen. Daarna vond hij een geheime doorgang waarlangs de ronins (zonder overigens verlies te lijden) de cache binnengingen en Kira daar vandaan trokken. Hij werd aangeboden om zelfmoord te plegen, maar hij weigerde en toen hakte Oishi eenvoudig zijn hoofd af.

Daarna ging alle ronin onder een trommelgevecht naar ons Sengakuji-klooster en legde het hoofd van de vermoorde Kira op het graf van Asano.

De regering beschouwde dit, zoals het hoort, als een opstand in de hoofdstad zelf, Edo, wapenpenetratie en moord. En de ronins werden ter dood veroordeeld, ze kregen een eervolle dood aangeboden - seppuk (anders zouden ze gewoon hun hoofd afhakken, zoals gewone mensen). 46 ronin voerde op 20 maart 1703 hier in Sengakuji seppuku uit, de 47ste, de jongste, werd gratie verleend en als een boodschapper naar Ako gestuurd. De opwinding begon onder de mensen dat de executie oneerlijk was, dat de ronins gerechtigheid en plicht hadden vervuld onder de Bushido-code. Perfecte ronin-gerechtigheid (vergelijkbaar met Robingudovsky) over de onheilspellende almachtige Kira bracht het land op gang. De regering van de sjogoen probeerde dit niet op te merken, laat staan de herinnering aan de rebellen aan te moedigen. Maar toen gebeurde er iets onverwachts dat de hele loop van de geschiedenis veranderde.

Op 23 oktober 1703, om 2 uur 's nachts, vond de aardbeving van Grote Genroku Daijisin plaats. Schokken vernietigden het kasteel van de sjogoen in Edo en vele stadsblokken op de grond. Deze aardbeving was een van de drie grootste in het hele Tokugawa-tijdperk, met een kracht van 8,2 op de schaal van Richter. Een tsunami tot 10 meter hoog trof de oostkust. Schokken met korte tussenpozen schudden Edo tot mei 1704, waardoor het herstel van wat werd vernietigd werd voorkomen. Een speciale schuilplaats tegen een aardbeving werd gebouwd in het kasteel van de shogun, en velen dachten dat deze ramp nooit zou eindigen.

Zwervende predikers in de tempels zeiden openlijk dat het de toorn van de goden was voor de onrechtvaardige straf van de ronin. De mensen begonnen een bedevaart naar de graven van moedige krijgers die duidelijk onwettig werden geëxecuteerd.

Bang gemaakt door de voortdurende aardbeving, maakte de regering van Shogun zich zorgen over paniek onder de bevolking, vaardigde een decreet uit om het tijdperk van heerschappij te hernoemen en een nieuwe periode in de geschiedenis van Hoei te overwegen, wat een volledige afwijzing van alle onrechtvaardigheden uit het verleden betekende. 47 ronin (46 geëxecuteerd en 1 levend) werden gerehabiliteerd en vergeven.

Eigenlijk, na dit, begonnen de mensen een echte cultus van de ronin Ako. De laatste ronin kreeg gratie van de keizer, keerde terug naar Edo, leefde 78 jaar en werd daar begraven in Sengakuji, onder andere kameraden.

In feite zijn Asano zelf en zijn voorouders en nakomelingen daar begraven.

De graven van 47 ronins bevinden zich in een apart gebied, waarheen de borden leiden.

Verrassend genoeg zijn alle grafstenen en monumenten zelfs tijdens de Tweede Wereldoorlog vrijwel onaangeroerd gebleven. Helaas kan ik de namen van de ronin niet lezen, omdat ik niet de geschiedenis van iedereen ken, hoewel alles over elk van hen in detail is geschreven.

In elk geval, indien nodig, zijn hun biografieën gemakkelijk te vinden, maar ik stelde me niet zo'n doel.

Natuurlijk is wandelen tussen deze graven, die qua uiterlijk en inhoud redelijk op elkaar lijken, niet erg indrukwekkend. Andere graven van prominente edelen of de Tokugawa-shoguns zelf en hun familieleden, hoewel ze er mooier uitzien, zijn nog steeds strikt en bescheiden volgens boeddhistische canons.

Over het algemeen maakt deze oude plek een zeer gezellige indruk. Het is vreemd dat hier weinig mensen zijn.

Bij de graven zelf zag ik slechts twee oudere vrouwen die kaarsen aanstaken en deze in het heiligdom plaatsten.

Er was ook een grote rustplaats voor de tempel, waar alleen rokers zaten. Afgaande op het aantal banken, zijn er nog steeds veel mensen hier tijdens de vakantie.

Standbeelden van arhats (apostelen van de Boeddha).

Over het algemeen maakt de tempel indruk met zijn oudheid, vooral tegen de achtergrond van verbouwingen in heel Tokio. Daarvoor zag ik zulke oude tempels in Osaka en Kamakura.

Over het algemeen is dit een plaats die minstens een keer de moeite waard is om te bezoeken.