Hoe een IJslands spookschip op de kust is beland

Je verwacht een schip op de grond te zien staan in een of ander Aralsk, waar de zee al lang over de horizon is gegaan, maar niet in IJsland. Daarom, wanneer zo'n post-apocalyptisch beeld vanaf de weg wordt geopend, rijzen er meteen veel vragen: hoe? Waar vandaan? Waarom? Wanneer? Ofwel werd hij hier door een storm gegooid, of vloog met snelheid. Maar beide opties kloppen niet. Wil je weten wat voor soort schip het is en hoe het hier is geworden?

Het was een zeilschip uitgerust met een krachtige stoommachine.

De stalen romp had een versterkte structuur om de ijsvelden van Antarctica te doorkruisen, waar een walvisindustrie was.

Voor zijn lange en interessante leven is het schip in vele handen geweest en leek het op de vlaggen van verschillende landen. Totdat hij eindelijk, na de Tweede Wereldoorlog, niet in IJsland was.

Daar werd Globe IV ook gebruikt als walvisjachtschip.

Maar na de invoering van beperkingen voor deze visserij, werd de eigenaar gedwongen om over te schakelen op het vangen van haring. In 1963 hernoemde hij het Garðar BA64.

Na tientallen jaren trouwe dienst aan de eigenaars, werd de Gardar BA64 in 1981 buiten gebruik gesteld.

In plaats van het schip in metaal te snijden, besloot de eigenaar op zijn eigen manier om hem te bedanken.

Het oude schip werd aan wal gesleept en daar voor altijd en altijd achtergelaten.

En 37 jaar lang bevalt BA64 toeristen met zijn kleurrijke uiterlijk.

De plating op veel plaatsen is al doorgerot, maar de dikke neusvellen metaal die de aanval van ijs kunnen weerstaan, zullen nog vele jaren niet opgeven.