Sint-Helena: Napoleon, zelfs in ballingschap en zonder wapens, hield de Britten op afstand

Niet veel mensen zullen zich precies herinneren waar Sint-Helena zich in de Atlantische Oceaan bevindt, maar iedereen is zich er goed van bewust dat de verbannen Franse keizer Napoleon Bonaparte zijn laatste jaren van zijn leven hieraan heeft besteed. Dit is alles wat vandaag met Napoleon verbonden is, toeristen naar het eiland trekt en goede inkomsten oplevert, en twee eeuwen geleden hield de aanwezigheid van het 'Corsicaanse monster' op het eiland de Britten, en met name de eilandgouverneur, voortdurend in angst.

Het eiland St. Helena vandaag, zoals 200 jaar geleden, tijdens het verblijf van Napoleon op het, behoort tot Groot-Brittannië. Dit is een klein vulkanisch eiland met een oppervlakte van 122 km², dat ten zuiden van de evenaar ligt. Het is 1800 kilometer van het eiland naar de Afrikaanse kust, en communicatie met de buitenwereld voor 4,5 duizend eilandbewoners is mogelijk met behulp van zeeschepen en de onlangs geopende luchthaven. Het is waar dat er nog geen reguliere vluchten zijn opgezet, maar vluchten vanuit Zuid-Afrika vliegen hier.

Tegenwoordig vult de toeristenstroom die gepaard gaat met een verblijf in het begin van de XIX eeuw op het eiland Napoleon Bonaparte, de begroting van deze Britse kolonie aanzienlijk aan.

Na de nederlaag bij Waterloo en de tweede troonsafstand werd Napoleon Bonaparte gevangen genomen door de Britten. Het is opmerkelijk hoe Napoleon de dood wist te vermijden, omdat de Britten hem wilden neerschieten. Maar de voormalige keizer was niet bang en verklaarde: "Hoewel ik verslagen ben, ben ik nog steeds een monarch ... De schaamte van mijn dood zal nalaten aan het koninklijk huis van Engeland."

In oktober 1815 werd Napoleon, samen met zijn medewerkers en medewerkers, overgebracht naar St. Helena. Tegen die tijd was het eiland het belangrijkste strategische punt op weg van Europa naar Azië, omdat het Suezkanaal nog niet bestond. Deze plaats werd helemaal niet toevallig gekozen: ver van Europa en andere continenten gelegen, was het eiland het meest geschikt voor de beschande keizer en verminderde het risico op ontsnapping. En de Britse gouverneur van St. Helena vreesde de ontsnapping van de voormalige Franse keizer meer dan wat dan ook. Inderdaad, kort daarvoor was Napoleon al teruggekeerd uit ballingschap op het eiland Elba en wist hij een leger aan zijn zijde te trekken.

Het was dit feit dat als de belangrijkste reden diende dat de gouverneur van St. Helena Hudson Lowe (ook Goodson Lowe) voortdurend in angst was. Longwood House, de plaats waar Napoleon met zijn gevolg werd vastgehouden, werd zeer zorgvuldig bewaakt. Napoleon werd constant in de gaten gehouden, een gewapend detachement had de klok rond zijn huis dienst. Low was bang en haatte zijn gevangene, voor wie hij verantwoordelijk was voor zijn carrière, en misschien zijn hoofd.

Longwood House, het huis waar Napoleon Bonaparte zijn laatste jaren doorbracht

Op het eiland blijven was een echte marteling voor Napoleon. En het punt is niet zozeer in ballingschap als in de atmosfeer die heerste op St. Helena. Het heeft een zeer gunstig zeeklimaat, met milde winters en warme zomers, zonder zinderende hitte, maar het leven op het eiland zelf was niet erg divers. Van nature, energiek en actief, zeer geïnteresseerd in de wereldpolitiek en met een enorm vermogen om te werken, leed de voormalige keizer aan verveling en nietsdoen. Hij werd overweldigd door memoires te schrijven, met voormalige medewerkers over politiek te praten en de Engelse pers te lezen.

Napoleon Bonaparte woonde lange tijd op het eiland St. Helena en stierf in 1821 aan een maagziekte. De voormalige keizer werd begraven in een van de valleien van het eiland, maar later werden zijn assen naar Frankrijk getransporteerd. Gouverneur Lowe was opgelucht en het eiland St. Helena is nog steeds bekend bij het grote publiek dankzij de beroemde gevangene. Interessant is dat het huis waarin de verbannen keizer de afgelopen jaren verbleef en de vallei waar hij oorspronkelijk werd begraven, tegenwoordig tot Frankrijk behoren.